Feest

Even voor de goede orde: ik ben geen feestbeest, ben nog nooit naar een festival geweest en heb in de afgelopen 2 jaar nooit geklaagd dat ik feestjes zo mis. Maar ik wil wel benadrukken dat ik vind dat er op het werk soms bijzondere momenten zijn die moeten worden gevierd. Bijvoorbeeld bij pensionering, wanneer de gepensioneerde door middel van een feestje zijn of haar blijdschap over het afronden van een periode en het ingaan naar een nieuwe levensfase met dierbare collega’s wil delen. Een pensioneringsfeestje, twee jaar na de laatste werkdag, is als de spreekwoordelijke mosterd na de maaltijd.

Een ander voorbeeld, van toepassing op mijn universitaire onderzoeksafdeling, is het promotiefeest. In de afgelopen 2 coronajaren werd er gewoon volop “door” gepromoveerd, maar was het lastig om er een feestelijke dag van te maken. Het resultaat van het succesvol afronden van vier jaar keihard werken en het verlost zijn van de stress van het schrijven van een proefschrift, vier je het liefst direct na de promotieplechtigheid samen met de naaste collega’s waarmee lief en leed werd gedeeld. En natuurlijk het liefst met een spetterend feest. Helaas, de afgelopen 2 jaar volgden we de verdediging van het proefschrift in het Academiegebouw via een videoverbinding en daarna was er nog een “feestje” via ZOOM. Mag het een feestje heten en kun je spreken van een feeststemming als je op je bank in je kamer zit of nog erger, in je kantoor aan je bureau afstandelijk het glas heft met anderen ook allemaal in hun eigen ruimte? Uitstellen van de promotie is om tal van praktische en financiële redenen geen optie. Bovendien is de kans groot dat als je dan uiteindelijk promoveert, de meeste van je collega PhD studenten, die bij je promotiefeestje aanwezig hadden moeten zijn, ondertussen wel gepromoveerd zijn en uitgevlogen over de wereld (in dat geval zouden ze de promotieplechtigheid en viering daarna eventueel kunnen volgen via een videoverbinding, maar dat was nou juist net niet de bedoeling).

Maar woensdag 20 april hadden we eindelijk weer een promotie, met alles erop en eraan. De dag begon voor onze promovenda, Nynke Talma, in het Academiegebouw. Eindelijk weer eens een goed gevulde zaal met familie, vrienden en collega’s. Een prachtig gezicht, waarvan ik echt genoten heb. Hopelijk heeft Nynke er ook van kunnen genieten tussen al die lastige vragen door. Het grootste gedeelte van de oppositie bevond zich ook écht in de zaal hoewel er toch nog hoogleraren waren die via video hun vraag stelden, vanuit Griekenland, Portugal en Amsterdam. De hoogleraar uit Amsterdam was graag naar Groningen gekomen, maar was helaas geveld door COVID…….
En ’s avonds een gezellig feest, waarbij de succesvolle afronding van de promotie van Nynke als vanouds uitbundig werd gevierd. Beide paranimfen van de promovenda hadden alles uit de kast gehaald om er voor Nynke een onvergetelijke avond van te maken. Een mooie video met typische Nynke dingen en een heuse quiz, met vragen zoals: hoelang doet Nynke al aan paaldansen? En natuurlijk kreeg Nynke volop de gelegenheid om die enerverende vier jaar af te sluiten en alle mensen te bedanken. In de afgelopen jaren heeft ze in onze onderzoeksgroep vrienden gemaakt voor het leven met daarbij misschien wel één hele speciale vriendin. Nynke en Sharon, alweer het zoveelste liefdespaar op onze afdeling!

Foto: Soeren Kracht